Acabo d'arribar
i tot està igual.
No falta res,
tampoc falto jo.
Em vaig anar quan m'estimaves,
torno com un estrany.
Estava ximplement il·lusionat
en què m'esperaries.
Quan vaig marxar et volia
i estava segur
de què no ho oblidaries.
Ara no em rebutges.
El temps, però, ha matat el desig
de tornar-nos a veure.
No hay comentarios:
Publicar un comentario